Devonlar. Navoiyni biz avvalo shoir sifatida taniganmiz. Shoir sifatida u umri davomida yozgan g‘azallarini to‘plab bir nechta devon shakliga keltirgan. Demak, Navoiy devonlari bilan tanishtiramiz :
- “Ilk devon”;
- “Badoye ul-bidoya”;
- “Navodir un-nihoya”;
- “Xazoyin ul-maoniy”; u to‘rt devondan iborat: “G‘aroyib us-sig‘ar”, “Navodir ush-shabob”, “Badoye ul-vasat”, “Favoyid ul-kibar”;
- “Devoni Foniy” (forscha).
- “Hayrat ul-abror”;
- “Farhod va Shirin”;
- “Layli va Majnun”;
- “Sab’ai Sayyor”;
- “Saddi Iskandariy”;
- “Lison ut-tayr”.
- “Holoti Sayyid Hasan Ardasher”;
- “Holoti Pahlavon Mahmud”;
- “Xamsat ul-mutaxayyirin”.
- “Arbain” (Qirq hadis);
- “Siroj ul-muslimin”;
- “Munojot”.
- “Tarixi anbiyo va hukamo”;
- “Tarixi muluki ajam”.
- “Mufradot”;
- “Mezon ul-avzon”;
- “Muhokamatul lug‘atayn”.
- “Munshaot”;
- “Vaqfiya”;
- “Nazm ul-javohir”;
- “Mahbub ul-qulub”.